Bilmiyorum

 

Bilmiyorum

30.09.2020

 

   Bu gece ne yazmak istediğimi bilmiyorum ama yazmak istiyorum. Bir iki kere yazmaya başlayıp sildim. İşte ne bileyim çocukluğumdan falan bahsedecektim ama çocukluğumu hatırlamıyormuşum onu fark ettim. Pek hatırlanacak bir şey de yok açıkçası “yalnız bir çocuktum” desem hepsi yeterince özetlenecek. Çocukların hepsi yalnız ağlıyorsa eğer çift tırnak içerisinde kullandığım “yalnız” kelimesini “yalnızca” olarak düzeltebilirsiniz.

   Bu gece ne yazmak istediğimi bilmiyorum ama yazmak istiyorum. Ne bileyim havadan sudan konuşayım istiyorum. Bir çıvgın vurdu bu taraflara. Bu taraflar neresi? Olmak istemediğim taraflar desem yeterli olacaktır sanırım. Mutlaka konum mu vermek gerekli? Ait hissetmediğim bir yerdeyim işte.

   Bu gece ne yazmak istediğimi bilmiyorum ama yazmak istiyorum. Çok şiirler yazdım mesela zamanında, onlardan bahsetmek istiyorum. Arka arkaya bir sürü şiirler yazdım. İyi ya da kötü bilmiyorum, yazdım sadece. Düşündüm yazdım, düşünmeden yazdım, birden yazdım, günler vererek yazdım. Yazarak var ettim kendimi. Başka türlü anlaşılamazdım. Gerçi yazdım yine anlamadılar ama en azından yazmış bulundum.

   Ben hep bir şeylerde bulundum zaten. Gelmiş, gitmiş bulundum. Yazmış, bazen kaçmış bulundum. En çok sevmiş bulundum fakat ne tuhaftır ki en çok onu anlamadılar. Olsun ben en çok yine sevmeyi yazacağım. Yaşamış bulunacağım bu dünyada bir gün, şiirlerimden biri en son okunduğunda ölmüş bulunacağım. Ne çok şeyde bulundum da yalnız kendimde bulunamadım ben. Sahi arayan var mı ki? Varsın olmasın.

   Bu gece ne yazmak istediğimi bilmiyorum ama yazmak istiyorum. Kaçmak doğru geliyor bazı zamanlarda onu yazmak istiyorum mesela. Gitmek en cazibi yaşamak için. Kimseye tek kelime etmeden, her şeyi ortada koyup gitmek. Bir tane akarsu bulup yanına uzanayım, kuşlar geçsin üstümden, uyuyup kalayım orda sonsuza dek. Yapacak şuyum kaldı, edecek buyum vardı dersem namerdim.

   Ben gitmek istiyorum Grandala, kanatlarını alabilir miyim? Şu betonları geçsem yeter.